Het is de wereld waarin ik leef

Je kent dit vast wel…
Opeens is daar zo’n moment dat je even stil staat bij alles wat is geweest. De film spoelt terug, de beelden vliegen langzij van levende foto’s van herinneringen, veelal met de geur van liefde maar soms ook niet.
En droom ik zacht terug naar één van mijn meest dierbare herinneringen. Ik studeerde in hart van Jerusalem kabbala. In de avond onder het licht van kaarsen kreeg ik les van Rav Abraham Ben David. Hij zou met de jaren mijn meest dierbare vriend worden; hij werd de vader die ik zocht en vond. 

Op de dag dat hij zijn lichaam achterliet en verhuisde naar daar- wat en wie -hij zo had gemist sprak ik verslagen het gebed uit voor de stervenden en de levenden en weende ik zoals ik nooit eerder had gedaan. Maar zijn adem bleef altijd bij mij, bij wat ik ook deed, want hij gunde mij het grote voorrecht om van mij een kabbalist in versleten jeans en witte gympen te maken. 

De letterlijke betekenis van kabbala is ontvangen. De oorspronkelijke kabbala staat los van religie, bestaat zowel uit geschreven kennis als ongeschreven zuivere wijsheid. Deze mondelinge kennis moet ontvangen worden van leraar op leerling zodat de leerling de leraar kan worden en de leraar tevens altijd een leerling blijft. Want wijsheid moet ook rijpen als een mooie Bourgogne en is de allerbeste leraar het leven zelf, je bent nooit uitgeleerd. Werkelijk nooit.

Er zijn diverse soorten kabbalisten; zij die de geschriften bestuderen en de codes ontcijferen want we weten ondertussen allemaal dat de oudste testamenten zijn geschreven in code taal. Maar een  kabbalistische levensleraar helpt je het avontuur van je leven te begrijpen, leest de weg van de ziel en geeft zondig een andere route aan. Want het leven bestaat niet uit enkelvoud maar uit meervoud: er zijn veel meer wegen en daarmee mogelijkheden dan je kunt vermoeden. 

​Helaas zijn er weinig vrouwelijke kabbalisten. Vrouwen worden tot op de dag van vandaag veelal niet toegelaten tot de besloten yeshiva’s . Bij hoge uitzondering, omdat ik het dierbare voorrecht ontving om de naam van mijn leraar te erven word ik geduld aan de hoogste leertafel.  Eens per jaar ontmoeten wij elkaar, ergens in het buitenland. Het is vast een ridicule gezicht: een minjan ( tien leden) van negen grijze heren in zwarte pakken en een vrouw in jeans en witte gympen. Ieder van ons bereid iets voor en ik kom steevast met de lessen van Magdalena. Zij was immers een wijs kabbalist zoals haar man, Jeshua Ben Joseph,  dat ook was. Zij erfde zijn kennis, verborg het in een boek dat geheim is: Het boek der Liefde. En ja, dit boek bestaat echt maar is deels ongeschreven en geschreven. 

Vaak moeten ze zuchten of mompelen over mijn rebelsheid. Maar hé, wie zegt dat God een man is? Of een vrouw? En wie weet is God in werkelijkheid de intelligentie van het universele leven en maakt dat van haar of hem de beste kabbalist.
Het instrument van een kabbalist is de levensboom zoals een wiskundige een lineaal gebruikt,
een glyfe met met verborgen kennis. Niet omdat het geheim is maar de wijsheid moet tijdens het leven zelf ontdekt moet worden. Maar in de kern vertellen ze het volgende verhaal: de kennis van de levenscodes werken niet als je vraagt om wat je wilt maar wanneer je voelt en weet dat je alles al hebt wat je zoekt. En als je dat begrijpt dan is het een kwestie van ontwaken. Echt ontwaken in een wereld waarvan je weet dat achter alles wat zichtbaar is een onzichtbare wereld van energie en sterrenstof ademt. 

Het is de wereld waarin ik leef. Het is de wereld waar ik mijn inspiratie uithaal, het is de zielenwereld die non-duaal is, een wereld waarin alles er alles is omdat het er altijd is geweest.
En dat is de adem van een kabbalist… hij of zij kent de codes, de kosmische wetten en het moeiteloze pad van intuïtie. En nee, het is geen hocus poces of swami bami, het is wars van spiritisme, gaat over levenskunde pur sang en wordt ook wel eens omschreven als het boek van Raziel, het boek dat God aan zijn Adam ( mens) meegaf over hoe het leven te leven. 

Misschien vind je het interessant om te weten dat onder elk religie een oorspronkelijke wijsheidstraditie ademt. De vier boeken van de Veda’s ademen onder het hindoeïsme, zoals het soefisme de ziel is van de Islam en onder de joods-christelijke religie’s klopt het hart van de oorspronkelijke kabbala. 
Het onderricht werd vroeger gegeven op levensscholen, helaas vandaag de dag niet meer.
Ik zeg bewust: helaas. Want het leven is een levensecht spel en het helpt enorm als je de spelregels kent. 
Op deze wijsheid ben ik verliefd geworden. Vertaal ik het graag in mijn boeken naar Jip en Janneke taal want kennis is pas waardevol als je deze kunt delen, helder kunt uitleggen, en de mooiste beloning voor  een kabbalist in jeans en gympen is een dankbare lach van iemand die het geluk weer terug heeft gevonden.

Er woont een mooi muzieknummer in deze wereld: ‘This is all that I can  be’ 
Ik zing het graag anders: ‘This is just a small part of me.’ Dat is namelijk de wereld waar ik heel graag in woon. 

liefs, 
Patty Harpenau