Het leven is namelijk zoals het is: het is verandering.
Meer weten? Seminar Live Joy info 
Hmmm... live Joy. Dat klinkt mooi. Maar hoe doe je dat? 
Het antwoord is simpel: Leven in liefde en je concentreren op het moment is het enige dat je hoeft te doen om je natuurlijke staat van Joy te herinneren. Een kind kent niets anders dan Joy totdat het belandt in een wereld met een toekomst. Dan komen de eerste zorgen, want wie en wat moet ik zijn? 
    Joy is het vermogen om veranderingen te begrijpen. Want het leven is namelijk zoals het is: het is verandering. 
Meestal gaat een verandering geleidelijk, vloeit het onzichtbaar als vanzelf. Zo’n beetje als bij opgroeien: opeens was je tien centimeter langer en je broekspijpen en mouwen veel te kort. 
Of zo’n beetje dat je terugkijkt op een jaar en denkt:’ Verhip, ik ben ongemerkt naar een nieuw hoofdstuk gegroeid.'  Eigenlijk had je er niet eens erg in.
Maar soms komt de verandering hartverdovend plotseling; als een slag bij heldere hemel. Het is mij één keer overkomen, ruw en rauw. Toen ik de boodschap uiteindelijk begreep viel het muntje… De hemel was al geruime tijd niet meer helder geweest en verbaasde ik mij over mijn eigen blindheid.
Het leven lijkt dan zoals het is, zo verleidelijk om het vast te houden, om stil te staan in een illusie van veiligheid of geluk die er niet is. 
Eén ding heb ik toen geleerd, ik borg de ervaring zorgvuldig in mijn hart, en keek recht in de ogen van een nieuw leven en stelde ik haar, het leven, de volgende vragen: Hoe beweeg ik mee? Waar reis ik naar toe? Het waren onzinnige vragen want groeien gaat als vanzelf, het is een kwestie van loslaten, goed luisteren naar dat wat zij, het leven, je laat zien op het scherm van je leven.
     Wil dat zeggen dat er niets te doen is? Nee, dat zeg ik niet… maar kom pas in actie als je hart jubelt van enthousiasme en levenskracht want die kracht leid je naar een nieuwe koers. 

Gelukkig kent het proces van verandering een recept. Als je het recept kent dan kun je de verandering zien aankomen, begrijpen en meebewegen. In spirituele termen heet dit meesterschap: je ruikt de verandering in de wind, zacht en bemoedigend, je hoort de fluistering van haar stem, je leest de eerste signalen en je beweegt mee omdat je haar begrijpt, omdat je voelt dat het leven is gemaakt om te groeien en dat stilstaan betekent dat het leven pijn kan gaan doen want pijn is immers een waarschuwing. Eerst een zachte pijn, die van onbehagen- er is iets mis maar je weet niet wat- vervolgens wordt de pijn dringender want ze praat maar ze wordt niet gehoord. 
En dan is er Niemandsland. Een soort van vacuüm, waarin je het zicht en je innerlijke Joy kwijtraakt en wellicht probeert terug te lopen naar het oude, naar dat wat bekend en veilig leek, de illusie van zekerheid. Maar het enige dat je echt zeker weet is dat alles onzeker is en is het de kunst om je hart en je armen te openen. En vaak blijkt dit achteraf een groot cadeau. 
    Wat heb je nodig om de verandering te begrijpen? Allereerst: rust en reflectie, het vermogen om je leven te kunnen lezen. Ten tweede: loslaten en nieuwsgierigheid, de bereidwilligheid om een nieuw avontuur te gaan beleven. Ten derde: vergeven en acceptatie, het inzicht dat het oude bij het verleden hoort en het nieuwe bij het heden en daarmee de toekomst. Dit is vaak niet makkelijk maar als je vast houdt gaat het leven pijn doen en wacht ze tot je zover bent om een nieuwe energie te laten stromen. Ten vierde: enthousiasme en passie, opeens is daar een idee, dat vaak onlogisch lijkt, die de buitenwereld doet verbazen want hé… ' je was toch ingenieur? of je werkte toch bij een bank?' Maar in jou bruist het, een onweerstaanbaar enthousiasme om iets nieuws of anders te gaan doen. Maar hé, ' hoe zit het dan met je hypotheek, met je spaargeld, je huis of je auto,  je veiligheid en zekerheid?'  Hmmm… dat is een uitdaging maar als het goed is gaat het als vanzelf en zijn de hoe, waarom en wanneer vragen niet relevant. 
    Tja.. eigenlijk zou elk mens zijn geld moet verdienen met dat wat hij zelf het meest heeft gezocht want zij, het leven, geeft wijzer dan welke LOI cursus dan ook,  een levensechte opleiding waarin je de ervaringsdeskundige bent van je eigen zoektocht. En als je die code hebt gekraakt ben je klaar om het door te gaan geven. 
     Hoor ik je nu denken? Het klinkt leuk, zo op papier. Maar hoe doe ik het? Weer zo’n vraag die niet echt helpt. Wat dacht je van het volgende? Het leven heeft je tot hier gebracht, kijk eens terug, kijk eens hoe briljant je levenskompas alles op je weg heeft gezet wat je nodig had. Wat denk je… zou ze dan niet weten hoe ze je verder brengt? Ik denk van wel. Het laatste ingrediënt is dan ook vertrouwen en vriendschap. Vrienden voor het leven, jij en het verhaal van jouw leven, die je kunt verstaan met de stem van je ziel. 
En zo leef je in Joy. Wacht niet tot je moet veranderen, wees de verandering en leef het met vreugde en verheug je op de toekomst die altijd in het heden wordt geboren. Nergens anders, dan in dit moment. 
liefs, Patty Harpenau 

Hippy Shit Je hebt soms van die verhalen die zo onverdroten grappig en ontroerend je hart kunnen raken. Ik neem je even mee naar de eerste workshop van De Life School. Ze komt binnen, kijkt om zich heen en schuift op de bank. Ze is wat stil en onwennig maar met haar scherpe blik kijkt ze mij uitdagend aan:' Zo, la Harpenau , daar ben je dan, laat maar eens zien wat je kan.' Ik voel haar weerstand en verberg een lach. 
     De groep gaat aan de slag: een korte meditatie om even de drukte van de week achter te laten, oefeningen om het hart te openen en dan lanceer ik een vraag. Een vraag die toch één van de belangrijkste is: Wie, wat en waarom ben je in dit leven? 
     Ze zucht.. en ik hoor haar denken: ' als ik dat zou weten zou het allemaal zo simpel zijn.' 
Tegen de middag is het ijs gebroken en komen de verhalen over vergeten tranen, verloren liefdes, nieuwe levens, gemiste kansen en onzekere toekomsten. De groep sluit vriendschap met elkaar, er wordt gedeeld, gelachen en hier en daar liefdevol gesnotterd. 
    Ze staat met haar tas in de gang- op weg naar huis- ik lees haar ogen die nu zo anders staan. Dan mompelt ze zo iets als ' Hippie Shit'. 
Oeps, denk ik ,versta ik dit wel goed? Ze knikt:' Ja, Hippie Shit' en ze lacht verlegen. 
In de ochtend vroeg haar zoon:' He mam, wat ga je doen vandaag?' En zij antwoordde:' Ik ga naar een workshop van De Life School bij Patty Harpenau.' 
' Oh... mam, veel plezier bij je Hippie Shit, als je er maar blij van wordt.' 
    De groep is weg. Ik ruim de glazen op, blaas de kaarsen uit en onder alle stoelen en banken raap ik verfrommelde tissues op. De film van de dag speelt terug in mijn hoofd. Dat doe ik altijd want ik wil zeker weten dat iedereen blij en goed is weggegaan en dat ik niets heb gemist. Soms bel ik dan nog even na om het zeker te weten. 

' Zo,' zegt hij terwijl hij een glas wijn voor mij inschenkt. ' Hoe was je dag, schat?' 
Opeens voel ik de vermoeidheid en moet ik de verhalen van iedereen nog even uitblazen. 
Ik pak het glas wijn aan, even geen zin om iets te zeggen, en mompel iets. 
' Hippie Shit? hoor ik dat goed?' zegt hij. 
Ik knik. Hij fluit onderweg naar de keuken en dan hoor ik hem zingen:' Mijn liefje doet aan Happy Shit, Happy, Happy, Happy Shit.' 
Neeeee, zeg ik. Het is Hippie Shit!
' Sorry, schat daar ben je te oud voor.' 
   Ik geef het op. Want of het nu Happy of Hippie Shit is kan mij niet boeien. Linksom, of rechtsom, noem het zoals je wilt maar een leven zonder doel, zonder echt te weten waarom je leeft is als een hart dat nooit de zoete adem van liefde heeft gekend.