Het hartzeer van Succes

Als het harder regent dan je hebben kunt, dan zijn daar de warme armen van vrienden. Vrienden die niet vragen, niet willen weten hoe het zit, maar antwoorden met het stille parfum van liefde. 
Waar ik het over heb? Over het feit dat Dotan flink de wind van voren kreeg en men het kennelijk nodig vond om daarmee ook mij een flinke stortbui te geven. Geen idee overigens waarom; onze carrières zijn gescheiden, is hij een groot en volwassen mens, kom ik vanwege mijn werk nog nauwelijks op befaamde feestjes en partijen en verblijf ik graag in de luwte van de stilte. 
Hoe dan ook: het waren leerzame weken waarin ik met verbijstering keek hoe gewonde zielen, gevuld met boosheid op wie of wat dan ook, het hart luchtte door te twetteren en twitteren wat voor ‘de bek komt’ en rook ik in hun berichten de sombere adem van kwaadaardigheid. 
Onverlet is het recht van elk mens om een mening te hebben, te vinden wat je vindt, maar daar zijn grenzen in, want een ander mens bewust beschadigen met roddelend leedvermaak of rancune is ver verwijderd van wijsheid. 

‘Zeg maar niets,’ troostte ze mij, ‘het beste is om het te laten rusten, het waait vast wel weer over.’ Ik dacht na over haar woorden: Zeg maar niets… Maar ik ben niet goed in verschuilen, zeker als er niets is waar ik mij over- of voor zou moeten of kunnen schamen. En zeker niet over dat wat mij lief is. 

‘Wil je het afzeggen?’ vroeg hij, ‘de zaal zit vol maar alle begrip als je het even niet wilt.’ Maar ik bedacht mij maar één ding; als het harder regent dan je hebben kunt, heb je een stevige paraplu van moed nodig. Zo stapte ik uiterlijk onbewogen maar innerlijk met een bibberend hart het podium op. 

Goedenavond lieve allemaal,
We gaan het maar eens hebben over de adem van succes. Nee, niet over geld, of materie maar de echte definitie van succes is het vermogen om je verlangen te leven en te weten wat jou nu echt gelukkig maakt. Maar succes heeft twee kanten: enerzijds het licht van succes als een bruisende inspiratie om door te zetten, anderzijds de schaduw van succes als leraar met geduchte levenslessen. De essentie van het leven is immers groei. Zo groeien we allemaal elke dag een stukje grootser in wie wij zijn, dichter naar onszelf toe, dichter naar de innerlijke vrijheid om echt te worden wie wij zijn en kan de schaduw een uiterst ambitieuze leraar zijn. 

Het aura van succes is niet altijd eenvoudig, het is een geduchte training in het licht en daarmee ook in de schaduw van wie je bent. Op klein succes reageert men met een kleine bewondering of afgunst, bij groot succes kan het een heuse duale campagne worden. In andere woorden: weet waar je aan begint!, grapte ik met de zaal, succes maakt je zichtbaar en zal iedereen een mening over je hebben, of ze je nu kennen of niet. Maar het is een fantastische reis waarin jij het mooiste en het minste van jezelf zult gaan tegenkomen, en ja, met blunders en vlinders. 
'Wie van jullie droomt van innerlijk succes?’ Vrijwel alle vingers in de zaal gingen omhoog. 
Het eerste dat je nodig hebt is een zwemvest. En het beste zwemvest is de eerste kosmische wet, de wet van dualiteit, te leren begrijpen. Hetgeen wil zeggen dat alles in de wereld duaal is: man, vrouw, nacht, dag, ver of dichtbij. Dat wil zeggen dat als je iets zichtbaar maakt, bijvoorbeeld jezelf, dat mensen vanuit die dualiteit naar je zullen kijken. In andere woorden, je zult bewonderaars hebben of tegenstanders. Het zwemvest is dat je het niet persoonlijk neemt omdat je begrijpt dat het een natuurwet is: het één kan niet zonder het ander bestaan. Het persoonlijk nemen maakt dat je angst krijgt om door te groeien en jezelf klein laat maken. En voor succes heb je moed, kracht en durf nodig. Lees de biografie van elk succesvol mens en je zult zien dat het een fikse reis is geweest tussen verguizing, bewondering en alles er tussen in. Eigenlijk een soort van patatje oorlog met alle smaken. 
Maar er is één ding dat alle succesvolle mensen gemeen hebben en dat is een doel. En dan heb ik het niet over een materieel doel, maar over de innerlijke vrijheid van het archetype rebel. 
De rebel is namelijk altijd de voorloper vanuit onverschrokken moed. Zo vocht Marco Borsato zich dapper een weg terug, incasseerde Mark Rutte flinke kritiek, werd zowaar nog geliefd, en zo kennen wij heel veel voorbeelden. 
Het werd een fijne avond maar op weg naar huis was ik moe, zo moe van alles, en huilde ik met een intens verdrietig hart. Ook dat hoort bij het vermeende aura van succes, en ook dat mag er zijn, want het doet gewoon zeer als mensen die je niet eens kennen van alles roepen. En ja, ook al is de ziel wijs, een mens heeft ook nog een hart dat voelt. 
Ik parkeer mijn auto langs de verlaten weg om even op adem te komen voor zomaar een goed zielengesprek. Dat doe ik al jaren als het even stormt; ach ja, je kunt bidden of gewoon een fijn gesprek hebben want wie heeft er niet soms een zetje nodig. 
​
De radio speelt zacht op de achtergrond. Ik herken de stem van Treintje…
‘Ken je mij? Wie ken je dan? Weet jij mij beter dan ik? Ogen die door de zon heen kijken. Zoekend naar de plek waar ik woon. Ben jij beeldspraak of iemand die aardig is, of onmetelijk ver, die niet staat en niet valt, en niet voelt als als ik, niet koud en hooghartig… 
Mijn hand zoekt mijn hart, ik weet het weer. Ik ben er weer. Ik begrijp het weer en zo rij ik naar huis. Echt naar huis. Het is de plek waar ik woon, met een stoel op het water, een raam waarlangs het opklarend weer of het vallende duister voorbij vaart. 

liefs, 
​Patty Harpenau