Karma is a blessing

Het ego van spiritualiteit. 
Ik weet niet of jij het ook zo voelt maar als kind huiverde ik bij verhalen over een hel. Er woonde kennelijk boven de wolken een man met een grijze baard die het opperhoofd was van alle mensen en zo nodig straf uitdeelde. Als ik lief en gehoorzaam was dan was er een hemel maar voor stoute kinderen was de ingang naar de hel dichtbij. Verbijsterd luisterde ik naar de godsdienstleraar op de lagere school en ik besloot dat de enige oplossing die ik als zevenjarige kon bedenken om nooit, maar dan ook echt nooit, dood te gaan. Want een leven zonder soms stout te zijn was geen optie en altijd lief zijn leek mij ook onmogelijk.
    Met dit verhaal kwam ik thuis en ik vertelde het aan mijn vader die mij verdrietig aankeek: ‘Liefje, religie heeft soms een groot ego. Er bestaat geen hel en ook geen hemel, het zijn codewoorden. De hemel is het hoogste geluk en de hel is het diepste verdriet in een mens zelf. En wij mensen, vervolgde hij, zijn gelijkwaardig aan dat wat wij als God benoemen. God is een bewustzijn en het is nog maar de vraag wie wie creëert. Het is een beetje als de kip en het ei.’
Die zin moest hij mij uitleggen en ik begreep hem toen nog niet.
    Pas jaren later toen ik kabbala ging studeren in het hart van Jerusalem en ik een leraar kreeg die met vaderlijk geduld mij de teksten uit de oudste manuscripten in de oorspronkelijke vertalingen leerde lezen begon ik er iets van te begrijpen. 
    Vanaf dat moment was het ego van religie met schuld en aflaat en zonden en penitentie en door straf het kwijtschelden van de schulden voor mij compleet van de baan. Het stond namelijk nergens geschreven. 

​En toch bleef ik zoeken naar iets om in te geloven, om in te hopen of mij thuis bij te voelen. Ik vertrok naar India en studeerde bij een wijs mens aan wiens voeten wij moesten knielen. Hier begon de eerste ongerustheid op te doemen want waarom moest ik voor zijn woorden buigen? Natuurlijk belandde ik in een discussie met hem die zelfs hoog opliep omdat ik niet kon geloven in een God die in de allerhoogste kaste woonde, deze guru als Brahmaan tot de vierde kaste behoorde en wij eigenlijk de paria waren van de allerlaagste.
    ‘Bullshit,’ zei ik tegen hem en de groep hield zijn adem in. Hij dreigde mij venijnig: ’Karma is a bitch.’ Hij kreeg bijna een aderlating toen ik hem vertelde dat God dit onzin vond. ‘Karma is het ego van spiritualiteit, zoals de kerk dreigt met de hel’ riep ik nog voordat ik zijn tent uit werd gezet. 

     Nee, Karma is geen bitch maar het is een zegen. Om je dit uit te leggen moet ik je een kort sprookje uitleggen, het sprookje van God. Fantaseer even met mij mee…
    Stel je staat voor een deur. Een deur die het leven scheidt van de dood. Je besluit op reis te gaan. Je kiest een land uit, wie weet zelfs wel je ouders, en een levensdoel. Want ach, zomaar gaan heeft toch ook geen zin, niet waar? 
Naast je staat een wijze man of vrouw, het is God of Godin of hoe je het ook wilt noemen. Want God is ook een codewoord. De code van God is de verbinding met de wijsheid en liefde in jezelf.
    ‘Zo wat ga je op aarde doen?’ informeert God bij de uitgang.
    ‘Nou, meneer of mevrouw, ik wil graag iets leren. Ik wil graag het doel van mijn leven ontdekken en daar heel goed in worden.’
    ‘Dat lijkt mij een goed plan, bevestigt God, dan heb je leraren nodig. Het doel van het leven is immers groei en zoals je weet groeit in de natuur niets kleiner. Om grootst te groeien in jezelf moet je leren wat het mooiste maar ook het minste van jezelf is. Het is het spel van het licht en de schaduw. Het mooiste leert je wie je bent, het minste helpt je te ontdekken hoe het nog beter kan. Nou vooruit, voordat je gaat moet je nog een niveau uitzoeken; wil je beginners, gevorderden of ga je een expert worden?’
    ‘Nou, God als ik dan toch ga doet U mij dan maar een boeiend avontuur.’
    ‘Weet je het zeker? We hebben namelijk geen helpdesk en het enige dat je echt krijgt is een retourtje. Het is namelijk nooit een enkele reis.’
    ‘Ok, ben je er klaar voor? Dan wissen we eerst even je geheugen anders krijg je teveel last van hemelwee en wens ik je veel plezier op de levensechte levensschool. Je krijgt het leven zelf als leraar.’
    ‘Is het leven een school? Echt? En hoe heet dat dan?’ 
    Nu grinnikt God toch wel een beetje. ‘De school heet Karma en je kunt geen fouten maken alleen maar ervaringen opdoen. Zoveel mogelijk in het mooiste en het minste van jezelf zodat je een interessant verhaal hebt als je terugkomt.’ 

Tja… er vallen nog heel woorden over dit fenomeen te schrijven. Karma is levensveranderend als je de reis van je leven begrijpt. En het ego? Het ego verstaat daar helemaal niets van. Maar je ziel kent de koers. Dus als je Karma begrijpt dan is het inderdaad een zegen. 

Met warme groet 
​Patty