Liefde

Mooi woord vind je niet? Liefde…
Er is niets dat ons zo kan ontroeren als de liefde. Als liefde je aanraakt, jou zacht en teder met haar geur omhult, dan weet je dat het leven goed is. Want dat kan liefde doen… ze voelt als een zachte warme jas die je nooit meer zou willen uittrekken.

En toch is er ook niets dat ons zo kan verwonden als de liefde. Liefde kan je hart letterlijk breken; zo erg dat het je de adem beneemt, als een woeste storm die in je ziel raast omdat je meent dat je het vermogen om ooit nog gelukkig te zijn bent kwijt geraakt.
Ja, ook dat kan de liefde doen. 

Maar het geheim van liefde is dat ze ook alles heelt want liefde is immers rechtvaardig. Ook al lijkt het soms van niet. Ze biedt altijd een ingang naar een nieuw begin: want haar werkelijke betekenis is het parfum van compassie. 

Het was eens op een verloren dag dat zomaar dat wat ik als mijn liefde benoemde liefdeloos werd. Als de meest venijnige ijzel bevroor mijn hart toen hij voor de laatste keer de deur sloot. Nee, ik had geen woorden meer, verslagen zakte ik op de grond, zocht mijn wang troost op de koude stenen en besefte ik dat ik voor het eerst in mijn leven was geraakt door de riekende lucht  van kwaadaardigheid. Zo bleef ik liggen tot het ochtend werd, tot ik werd opgetild door de warme armen van onvoorwaardelijke liefde. Mijn beste vriend fluisterde zacht:’ Meisje, toch… ik ben bij je.’ 

De dagen gleden voorbij en net als het ritmische verloop van de seizoenen veranderde mijn innerlijke winter naar een zacht vernieuwend voorjaar. Ik keek naar de wolken, ademde de hemel in en wist dat ik een uiterst belangrijke les had geleerd: je leert pas echte liefde kennen als je haar schaduw moedig hebt overwonnen. 

Nee, het is eigenlijk niet waar dat liefde ons verwond. Het is ons gebrek aan zelf-liefde die een ingang biedt aan liefdeloosheid. Als we de innerlijke compassie verliezen om onszelf lief te hebben, komt er iets of iemand op ons levenspad die dit laat zien. Want liefde heeft niets te maken met alles goed vinden maar is zij juist de kracht die ons leert dicht bij onszelf te zijn. En liefde kan ook streng zijn, als een wijze moeder, die ons onverbiddelijke lessen onderwijst want voor minder gaat ze niet… , ze geeft niet op tot wij van onszelf leren houden. De allermooiste liefde is immers de zachtheid voor ons zelf.

Innerlijke liefde is zelfbescherming, weten wie je bent en waar je voor staat, de innerlijke kracht van je eigen wijsheid voelen en herkennen wat liefde of liefdeloos is. Liefde is als een stad met straten waar het licht brandt en liefdeloosheid is als een donkere wijk met duistere stegen waar je niets te zoeken hebt. Zo simpel werkt het. 

En ach ja… harten helen weer, oude wonden verdwijnen met de tijd, en bloeit liefde altijd weer op. Ze is het meest hardnekkige onkruid of beter gezegd een magisch kruid dat altijd bereid is om je leven te verwonderen.

Ze is wijs de liefde. Heel wijs. En als je goed naar haar luistert dan vertelt ze jou dat je altijd meer liefde van het leven terugkrijgt als dat je meent verloren te zijn. Wellicht niet zo als je het had verwacht of had gehoopt maar als je durft los te laten dan zul je merken dat je opeens wordt opgetild door onvoorwaardelijke armen die op je wachten. 

Ja… liefde kan toveren, vooral als je zelf liefde bent.
zomaar liefs, 
Patty Harpenau